خون از طریق شریان های بدن جریان می یابد و اکسیژن و مواد مغذی را به اندام های می رساند. آترواسکلروز زمانی اتفاق می‌افتد که شریان‌های با رسوبات چربی (پلاک) مسدود می‌شوند و باعث می‌شوند که خاصیت ارتجاعی خود را از دست داده و باریک‌تر شوند. پلاک مخلوط چسبناکی از رگه های چربی است که ایجاد می شود و دیواره رگ ها را ضخیم و سخت می کند. با گذشت زمان، شریان باریک یا مسدود می شود. این جریان خون را از طریق شریان متوقف می کند. شریان‌های قلب (شریان‌های کرونری)، گردن (شریان‌های کاروتید) و پاها اغلب تحت تأثیر قرار می‌گیرند. یک پلاک نیز می تواند از هم جدا شود. اگر این اتفاق بیفتد، یک لخته خون (ترومبوز) در هنگام شکست تشکیل می شود و جریان خون را مسدود می کند. یا لخته خون می تواند از طریق جریان خون حرکت کند و جریان خون را به اندام ها مسدود کند.
هنگامی که کلسترول و سایر مواد زائد در دیواره رگ ها جمع می شوند، سفت می شوند و جریان خون به قلب را کاهش می دهند. هنگامی که این مجموعه از حوادث در شریان کرونر رخ می دهد، پزشکان تجمع پلاک را آترواسکلروز کرونر یا بیماری عروق کرونر می نامند. آترواسکلروز می تواند به یک بیماری جدی تبدیل شود: قلب ممکن است به دلیل کمبود اکسیژن ضعیف شود، و تجمع کلسترول می تواند پاره شود و به دیواره شریان آسیب برساند.
علل بروز آترواسکلروز
آترواسکلروز یک بیماری آهسته و پیشرونده است که ممکن است از دوران کودکی شروع شود. علل بروز این عارضه پیچیده است و به طور کامل شناخته نشده است، اما تصور می شود آترواسکلروز زمانی شروع می شود که پوشش داخلی شریان آسیب ببیند. آسیب می تواند ناشی از موارد زیر باشد:
- فشار خون بالا
- کلسترول بالا و تری گلیسیرید (نوعی چربی) در خون
- سطح بالای انسولین در خون ناشی از دیابت
- مواد شیمیایی ناشی از سیگار کشیدن
دیواره رگ خونی با رسوب پلاکی متشکل از مواد چرب، کلسترول، کلسیم و سایر مواد در پوشش داخلی سرخرگ به این آسیب واکنش نشان می دهد. به تدریج رگ های خونی باریک می شوند و جریان خون را سخت تر می کنند.
چه کسانی در معرض خطر آترواسکلروز هستند؟
افرادی که دارای عوامل خطر زیر باشند:
- فشار خون بالا
- سطح کلسترول بالا
- دیابت
- دیس لیپیدمی (سطح ناسالم چربی در خون)
- بیماری مزمن کلیوی
- وزن ناسالم
- رژیم غذایی ناسالم
- سابقه خانوادگی بیماری قلبی
- عدم ورزش کافی
- سیگار کشیدن
- افسردگی
علائم آترواسکلروز عروق کرونر چیست؟
درد قفسه سینه و تنگی نفس هنگام راه رفتن از علائم آترواسکلروز عروق کرونر است. متأسفانه، در مراحل اولیه تجمع، بیماران ممکن است به هیچ وجه علائمی از خود نشان ندهند، و در نتیجه ابتلا به تصلب شرایین را دشوار می کند.
بیماران (به ویژه آنهایی که سایر عوامل خطر را دارند) باید از علائم جدید، به ویژه هر درد یا تنگی نفسی که آنها را از خواب بیدار می کند یا در حالت استراحت رخ می دهد، آگاه باشند. تشخیص شروع تدریجی تر ممکن است سخت تر باشد، اما افراد باید همیشه هر چیزی شبیه به این علائم را به پزشک عمومی یا متخصص قلب ذکر کنند.
توجه به این نکته مهم است که علائم زنان می تواند کاملاً متفاوت از مردان باشد. اینها ممکن است شامل حالت تهوع، درد شکم و سبکی سر باشد. از آنجایی که این علائم با نشانه های معمولی مردانه متفاوت است، ممکن است در نهایت نادیده گرفته شوند.
عوامل خطر آترواسکلروز عروق کرونر چیست؟
عواملی که افراد را در معرض خطر قرار می دهند سیگار کشیدن، فشار خون بالا، کلسترول بالا و سابقه خانوادگی بیماری قلبی است. چاقی یکی دیگر از عوامل خطر است که به طور فزاینده ای مشکل ساز است.
آترواسکلروز عروق کرونر چگونه درمان می شود؟
گزینه‌های درمانی می‌توانند متفاوت باشند و یافتن پزشکی که نحوه درمان آترواسکلروز را در ریشه مشکل می‌داند، مهم است. درمان جراحی به طور دائم مشکلات قلبی بیمار را حل نمی کند، حتی اگر جراحی کاملاً موفقیت آمیز باشد.
ابتدا یک بیمار برای تست ورزش وارد می شود. به طور معمول، این شامل راه رفتن روی تردمیل در حالی که چسب های الکترود چسبناکی را که به دستگاه الکتروکاردیوگرام متصل هستند. اگر سلامتی بیمار مانع راه رفتن شود، پزشکان در عوض از آزمایش شیمیایی استفاده می‌کنند که برای بالا بردن ضربان قلب به دارو متکی است. اگر تست استرس انسداد رگ ها را نشان دهد اما بیمار در معرض خطر بالای عوارض نباشد، پزشکان در اولین قدم دارو را تجویز می کنند. اگر بیمار به دارو پاسخ ندهد، پزشکان درباره روش‌های تهاجمی‌تر بحث می‌کنند. هدف این آزمایش این است که میزان آن به حدود ۸۵ درصد از میزان طبیعی برای گروه سنی بیمار برسد.
در حالی که بیمار ورزش می کند، پزشکان به دنبال تغییراتی در نوار قلب هستند. راه بروید و خون کافی به آن عضله نرسانید، قلب شروع به انقباض می کند. اگر فعالیت قلب نامنظم باشد، پزشکان آزمایشات بعدی را برای جداسازی مشکل انجام می دهند. آنها ممکن است تصویربرداری پرفیوژن میوکارد (MPI) انجام دهند، که به آنها اجازه می دهد تا جریان خون را در ناحیه نزدیک قلب تماشا کنند. آنها همچنین ممکن است یک توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن با رنگ انجام دهند. اگر هر یک از این آزمایشات نشان دهنده آترواسکلروز عروق کرونر باشد، پزشکان ممکن است بیمار را تحت آنژیوگرافی قرار دهند، یک تکنیک تصویربرداری که تجمع پلاک را نشان می دهد که باعث انسداد می شود.
استنت گذاری قلب
یکی از گزینه های رایج، استنت گذاری است. استنت یک لوله کوچک است که در داخل یک سرخرگ قرار می گیرد که آن را برای جریان خون باز نگه می دارد. به این روش آنژیوپلاستی می گویند. استنت‌های جدیدتر می‌توانند شامل داروهایی باشند که از تجمع کلسترول جلوگیری می‌کنند. روز بعد از آنژیوپلاستی، بیماران می توانند به خانه بروند.
بای پس کرونر
بای پس کرونر جراحی است که جریان خون را در اطراف شریان های مسدود شده به وریدهایی که خون می تواند آزادانه در آن جریان داشته باشد تغییر مسیر می دهد. در طول جراحی ۳ تا ۶ ساعته، پزشک ممکن است از دستگاه بای پس برای انجام کار قلب استفاده کند یا ممکن است جراحی را روی قلب تپنده انجام دهد. بای پس نیاز به بیهوشی عمومی دارد و بهبودی در بیمارستان حدود سه یا چهار روز طول می کشد.
تعیین بهترین درمان برای یک بیمار خاص نیاز به اندازه گیری و گفتگو دارد. پزشکان به جزئیات بیماری و سلامتی بیمار نگاه می‌کنند و خطرات آن مانند دیابت، فشار خون بالا و میزان پلاک را در مقابل احتمال بهبودی سالم ارزیابی می‌کنند.
با این حال، وقتی صحبت از تصلب شرایین به میان می آید، کاهش همه عوامل خطر احتمالی بهتر از درمان خود این بیماری است.
منیع:
https://www.heartandstroke.ca/heart-disease/conditions/atherosclerosis
